ยุคเข็ญ หมายถึง น. คราวที่มีความเดือดร้อนลําเค็ญอย่างใหญ่หลวง.
น. ยุคที่เต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดดุร้าย.
น. ช่วงเวลาที่เจริญรุ่งเรือง เช่น สมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชเป็นยุคทองแห่งวรรณคดีไทยยุคหนึ่ง.
น. ช่วงแรกของสมัยกลางในประวัติศาสตร์ยุโรป ประมาณ๖๐๐ ปี ระหว่าง พ.ศ. ๑๐๕๐๑๖๕๐ เป็นยุคที่ประชาชนมีแต่ความมืดมนหมดหวังในชีวิต เพราะถูกพวกตาดมองโกลทำลายล้าง และไม่มีความเจริญทางสติปัญญาเพราะศาสนาไม่เปิดโอกาสให้คิดอย่างเสรี, โดยปริยายหมายถึงยุคที่ประชาชนหมดหวังในชีวิต.
น. ที่สุดแห่งยุค. (ป.).
น. ที่สุดแห่งยุค. (ป.).
[ยุคันตะ] น. ลมในที่สุดยุค หมายความว่า ลมที่มาทําลายโลกเมื่อสิ้นยุค. (ป.).
น. ยุคนธร. (ป.). (ดู ยุคนธร ที่ ยุค ๑).